"ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ရှာဖွေရသော ခရီး"
ကျွန်မကို မြန်မာနိုင်ငံက ကျေးလက်ကျေးရွာလေးတစ်ရွာမှာ မွေးပြီး ကြီးပြင်းခဲ့တာပါ။ စိမ်းလန်းတဲ့ လယ်ကွင်းတွေနဲ့ ကျေးလက်ဘဝရဲ့ စည်းချက်တွေကြားမှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့တာပါ။ မိဘတွေက လယ်သမားတွေပါ။ မိုးလင်းမတိုင်ခင် ထပြီး လယ်ယာလုပ်ငန်းတွေကို လုပ်ကိုင်ကြပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ လုပ်အားကြောင့် သူတို့ရဲ့လက်တွေက မာမာကြမ်းကြမ်းတွေပါ။ ကျေးလက်ဘဝရဲ့ ရိုးရှင်းမှုကို ကျွန်မ နှစ်သက်ခဲ့ပါတယ်။ မြေစာလမ်းတွေပေါ် ခြေဗလာနဲ့ ပြေးလွှားတာ၊ စမ်းချောင်းတွေထဲမှာ ငါးဖမ်းတာ၊ မိုးလင်းချိန်မှာ အမေရဲ့ ထမင်းကို ပူပူနွေးနွေး စားရတာတွေကို နှစ်သက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အသက် ၁၂ နှစ်မှာ အရာအားလုံး ပြောင်းလဲသွားပါတယ်။ မိဘတွေက ကျွန်မကို ပညာကောင်းကောင်းသင်စေချင်တာကြောင့် ကျောင်းတက်ဖို့ ရန်ကုန်ကို ပို့လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မကို ကျောင်းထားပေးမယ့် မိသားစုနဲ့ နေခိုင်းတာပါ။ ဒါက ကျွန်မသိခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာနဲ့ လုံးဝကွဲပြားတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခုပါ။ ဆူညံပြီး လူထူထပ်တဲ့ မြို့ပြကြီးထဲမှာ ကျွန်မရဲ့ သေးငယ်တဲ့ဘဝကို မျိုချလိုက်သလို ခံစားရတဲ့ အဆောက်အအုံကြီးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေပါတယ်။ ကျွန်မ နေထိုင်ရတဲ့ မိသားစုက ကြင်နာတတ်ပါတယ်။ အချိန်တွကြာလာတော့ သူတို့ကို ချစ်ခင်လာပါတယ်။ ဒုတိယ...